این اثر,که به نام "حاشیه حاشیه دوانی بر تهذیب المنطق" معروف است. حاشیه ای است مزجی، تحت عنوان "قوله" بر حاشیه جلا الدین دوانی بر تهذیب المنطق ملا سعد تفتازانی.

این حاشیه تحقیقی مستدل بر بخشی از تهذیب المنطق است و در آن از اشارات بوعلی ، قوائد القائده خواجه نصیرالدین طوسی، مواقف، حاشیه مطول ، شرح مفتاح، حاشیه مطالع و ... یاد می کند.

علامه بهابادی حاشیه ملاجلال را تدریس می کرده و در اثنای آن به نکات و دقایقی می رسیده که قابل ذکر بود. و از این روی آنها را جمع و تدوین کرد. و این حاشیه را بوجود آورده است.

خوشبختانه از این اثر دستنوشته های فراوانی در کتابخانه های داخل و خارج از کشور وجود دارد. و از جمله مهمترین دستنوشته آن به تاریخ ۹۷۱ کتابت شده است که در کتابخانه آستان قدس رضوی نگهداری می شود.

نکته تکمیلی اینکه علامه بهابادی بر حاشیه علامه دوانی دو حاشیه دارد: ۱. حاشیه حاشیه دوانی بر تهذیب المنطق که معرفی آن اجمالا بیان شد. ۲. شرح دیباچه العجاله که حاشیه ای است کوتاه بر مبحث "موضوع" از دیباچه حاشیه تهذیب المنطق دوانی از حیث تقسیم علم و نیز از حیث علم بما هو علم و این که آیا علم به شی از ذاتیات خود بحث می کند یا از اعراض ذاتیات خود. در این رساله علامه بهابادی به گفته های مولف در شرح عقاید عضدیه و همچنین استاد خود و آراء میر سید شریف و دیگران نموده و در پایان بررسی بیشتر را به همان مراجع رهنمون می سازد. وی در حاشیه خود بر حاشیه دوانی طی عباراتی وعده تالیف این رساله را داده است.

آقا بزرگ الطهراني در الذريعة( ج ٧ - الصفحة 145) می نویسد: الخرارة) في شرح " العجالة " المذكورة في (ج 6 - ص 54 و 60) وهي حاشية الدواني على تهذيب المنطق، لقوله في أوله هذه عجالة، والشرح هذا للمولى عبد الله بن شهاب الدين حسين اليزدي الشهابادي المتوفى (981) وتسميته بالخرارة بالخاء المعجمة والرائين المهملتين كما في الرياض، تشبيه بالعين الخرارة أي كثيرة الخرور والسيلان والخرير صوت الماء والريح، نسخة منه في (الرضوية) بخط محمد تقي بن محمد أشرف الشريف الاسترآبادي كتبه في المدرسة الخيراتية بمشهد خراسان في (1060) أوله [غاية تهذيب الكلام حمد الله العزيز العلام] ذكر فيه أنه كتبه حين تدريسه للحاشية الدوانية، ونسخة أخرى في مكتبة (التسترية) من وقف السيد محمد بن الحسين الحسيني الخامنه ء المعروف ب‍ (پيغمبر) التبريزي المتوفى بالنجف (1353)