ابراهیم ابراهیمی[1]

چکیده:

«ارشادالاذهان فی احکام الایمان» یکی از کتب معتبر فقهی است که حواشی و شروح متعددی بر آن نگاشته شده است. از جمله این حواشی حاشیه علامه ملاعبدالله بهابادی می­باشد. حاشیه ارشادالاذهان علامه بهابادی حاشیه ای کاملا استدلالی می باشد که قرآن و سنت جایگاهی اساسی در آن دارد. درباره «نقش قرآن در فقه» از جمع بندی رویکردها، عملکردها و اظهارنظرهای اندیشه ورزان، می­توان به چهار سطح ذیل اشاره کرد:

سطح اول: رویکرد افراطی به دخالت ندادن قرآن در استنباط؛

سطح دوم: رویکرد حداقلی و کم رنگ به استنباط از قرآن؛

سطح سوم: تمسک بی حد و مرز به قرآن در استنباط؛

سطح چهارم: گسترش به کارگیری قرآن در فقه بر پایه های منطق و رویه های درست.

با تامل در حاشیه ارشادالاذهان علامه ملاعبدالله بهابادی می توان گفت علامه بهابادی از جمله فقهایی است که در ردیف کسانی قرار دارد که به، بکارگیری قرآن در فقه بر پایه های منطق و رویه های درست معتقد بوده است. نحوه استفاده ملاعبداله از آیات قرآن در استنباط های قرآنی دلیل روشنی بر این حقیقت می باشد که ایشان از جمله اخباریون نبوده است، زیرا ایشان در استنباط های خود از آیاتی بهره می گرفت که در ذیل آن هیچ گونه روایتی وارد نشده بود.

واژگان کلیدی: قرآن، سنت، ملاعبدالله، فقه، ارشادالاذهان.

[1]. دانشجوی دکتری فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه قم.